Kościół odnowiony w połowie XIX w. i początku XX w. Budowla z kamienia o cechach renesansowych. Wieża kwadratowa na podmurówce kamiennej, od połowy drewniana, kryta gontem. W oknach znajdują się witraże z herbami rodowymi. Przed wejściem do kruchty wmurowane są trzy kamienne tablice. Ciekawe są drzwi z prezbiterium do zakrystii posiadające stary zamek z 1606 roku. Ołtarz główny, ambona i chrzcielnica są późnorenesansowe, z początku XVII w. Rzeźbiony ołtarz główny z 1607 r. przypomina tryptyk. Chrzcielnica jest z 1607 r. W kościele znajdują się również trzy epitafia późnobarokowe z pierwszej pol. XVIII w.