Kaplica św. Jadwigi (1662). Niektóre źródła określają to jako kaplica, a inne jako kościół. Usytuowany on jest na południe od skalistego cypla, na którym wznoszą się ruiny zamku. Data jego budowy nie jest znana. Według legendy miała tu rosnąć duża lipa, na której zawieszono obraz Matki Boskiej. Pod nim modląca się księżna Jadwiga rzekomo nakazała by ustawiono w tym miejscu kaplicę pod wezwaniem NMP.

Źródła jednak wspominają o poświęceniu kaplicy grodowej, a więc w obrębie warowni jeszcze przed 1169 rokiem. Najprawdopodobniej była ona pod wezwaniem NMP i została ufundowana przez Władysława Wygnańca. O narodowości przybywajacych do kaplicy wiernych świadczy obecność od roku 1348 polskiego kapelana i odprawiane nabożeństw w języku polskim, o czym donoszą dokumenty kościelne z drugiej połowy XVII w.

Kościółek zwany polskim był wielokrotnie przebudowywany, zyskując częściowo elementy murowane. W roku 1662 położono kamień węgielny pod budowę nowego kościoła, fundatorem był nowy właściciel dóbr na Lennie Adam Von Koulhas. Nad wejściem sam fundator wmurował kartusz herbowy i tablicę fundacyjną ze swym nazwiskiem.

Obecnie ze starego kościoła na swoim miejscu pozostała zakrystia i kilka detali: fragmenty murów, renesansowa polichromia, rzeźbiony drewniany ołtarz główny oraz chrzcielnica w zakrystii. Wewnątrz, po lewej stronie ołtarza głównego, w dwóch sarkofagach z XVIII w. spoczywają doczesne szczątki Andreasa i Julianny Grunfeldów, kolejnych właścicieli dóbr na Lennie. W kościele znajuduję się też obraz jego patronki - Świętej Jadwigi Śląskiej.